#1 Beijing

Authentiek, maar ook modern. Stads, maar tegelijkertijd een grote verzameling kleine dorpjes. Rijk en arm. Warm en koud. Beijing is een stad van tegenstrijdigheden.

Na een goede vlucht arriveerden we in de vroege morgen op luchthaven Peking. Gelijk werden we geconfronteerd met een vloedgolf aan Chinezen. Alle vooroordelen zijn waar: ze zijn klein, spleetoogjes, gitzwart haar, dragen zo nu en dan van die klinische mondkapjes, roggelen waar en wanneer het hun uitkomt en dragen over het algemeen nogal “foute” pakjes. Fake designer bags, plastic schoentjes met poezelige bontjes, glitters en hello kitty truien zijn hier helemaal hot. Precies zoals we het ons hadden voorgesteld.

Hup, bepakt en bezakt de metro in. Dat gaat niet zo gemakkelijk als in Nederland. Overvol! “Metropropper” is hier dan ook een serieuze baan. Past het niet? Dan drukken ze de boel even lekker aan. In de metro verplaatsen de Chinezen zich als een grote mensenmassa van A naar B. Als je een vrije stoel denkt te spotten heb je pech. Je ben altijd te laat.
Ze maken er echt een sport van om een lege stoel te bemachtigen, inclusief duwen, trekken, schreeuwen om vervolgens heel hard te gaan lachen. We waren nog geen uur geleden gearriveerd en het was ons meteen duidelijk: China is echt HEEL anders.

Ondanks de drukte en de wirwar aan Chinese tekens vonden we ons hostel opzienbarend snel. Happy Dragon Courtyard Hostel ligt midden in een hutong in de oude en populaire wijk Dong Cheng. Verwacht hier echter geen toeristische overload. Het lieflijke hostelletje ligt namelijk verscholen in een volks zijstraatje. Een weggetje waar Chinese families in kleine optrekjes wonen, werken en leven. De oude garde zit op de stoep, een potje te dammen of een zelfgedraaid shaggie te roken.

De mensen zijn ontzettend lief en bescheiden, maar spreken zelden Engels. Met handen, voeten en een heel handige app zijn we er tot nu toe gelukkig altijd uitgekomen. Rut en ik zijn hier trouwens een bezienswaardigheid op zich. Zodra we een voet buiten de deur zetten, zijn we het middelpunt van de belangstelling. Kindjes lachen en we hebben al met menig Chinees op de foto gemoeten. Erg grappig, maar we hadden dit nou niet bepaald verwacht in zo’n wereldstad.

Het soort buurtjes als dat van ons hostel zijn heel zelfvoorzienend en iedereen zorgt voor elkaar. De deuren staan praktisch altijd open, waardoor je leuk bij de mensjes kunt binnenkijken. Natuurlijk kent Beijing ook een andere kant. Luxe hotels, peperdure wagens – deze rijden dwars door de rijdende eetstalletjes, volbepakte brommers en toeterende scooters heen – en hupermoderne flatgebouwen (meestal nog in aanbouw). China is wat dat betreft een grote bouwput. Overal, maar dan ook overal worden nieuwe gebouwen en wegen uit de grond gestampt. Vreemd genoeg zie je voornamelijk vrouwen het werk doen. Jonge chicks met bouwhelmen en zakken cement op hun rug werken zich echt suf hier. Ongelofelijk. De straten zijn hier overigens super schoon. Duizenden straatvegers en schoonmakers zijn van 's ochtends vroeg tot 's avond laat aan het lappen en vegen.

Het hostel was een fijn plekje om op te starten, met een bruisend barretje en mooie kamers grenzend aan een authentieke Chinese binnentuin. We huurden hier fietsen en lieten ons meevoeren met het chaotische verkeer. Einddoel? Een grote wholesale markt. De “handel” stelde helaas niet veel voor. Fake Aadidas, Nort Face…je weet wel. Wat wel hilarisch was, was de voetbehandeling die we daar in een ietwat smoezelig maar erg druk bezocht beautysalonnetje hebben genomen. Massage en pedicure, dat leek ons wel wat! Voorafgaand aan het hele process kreeg ik mijn broek al met moeite over mijn “loop”kuiten, maar die was na afloop dus met geen mogelijkheid meer naar beneden te krijgen. Drie Chinezen hebben er met man en macht aan lopen trekken. Het is gelukt, maar je wil niet weten hoe! Heel komisch, achteraf…

Daarna hebben we gegeten op de lokale foodmarket. Het was heelijk, maar wel even wennen toen we hordes chinezen zeesterren, zeepaardjes, kikkers, inktvissen en allerlei ander gespuis naar binnen zagen werken. Overigens zo ongeveer het enige dat hier niet geglazuurd is. De chinezen houden wel van een glanzend suikerlaagje. Bestel je hier een broodje in een van de vele bakkertjes, dan krijg je een kunstwerk van een pizzabroodje, maar dan wel met allerlei rare zoete ingredienten on top. En alles stoppen ze apart in plastic zakjes. Verder hebben we de hele week hebben we vanalles geproefd. Taiwanese hotpot, fishball soup, Sichuan hapjes: heerlijk!

Heel erg leuk was het op de Antiek/Vlooienmarkt Panjiayuan. Chinezen uit alle uithoeken van het land brengen daar wekelijks hun handel naartoe: veelal sieraden, potten, oude Chinese kunst, maar ook fotografie, kleden en dierenhuiden. Het Art District, waar een beetje een Berlijns sfeertje hangt, was het andere uiterste. Heel hip en happening: absoluut een bezoek waard in Beijing!

Natuurlijk hebben we de Chinese muur beklommen en de Forbidden City bezocht, voordat we met de nachttrein naar Xi’an vetrokken. Daarover later meer…

With Love,

Claire & Rut