#2 Concrete Jungle

Nihao!

Ons bezoekje aan Beijing lijkt alweer eeuwen geleden. We hebben alweer zoveel meegemaakt! Met kramp in onze kuiten, maar met volle buik (we hadden net een hele pekingeend met stokjes naar binnen gewerkt) stonden we ’s avonds laat met onze backpack op onze rug langs een drukke straat te wachten op een taxi die ons naar het treinstation zou loodsen waar we diezelfde avond de nachttrein naar Xi’an zouden pakken. We hadden 1,5 uur uitgetrokken om er te komen. “Tijd zat”, dachten we. Niet dus! Het treinstation bleek verder weg dan we vooraf hadden ingeschat en rond het tijdstip van vertrek was het een grote verkeersopstopping. Daarnaast reed iedere beschikbare taxi ons voorbij. Ze wilden ons gewoon niet meenemen! De tijd begon echt te dringen, dus we sprongen voor iedere taxi die onze kant op kwam, smekend om ons mee te nemen naar het treinstation en wel zo snel mogelijk. We waren bang dat we onze trein zouden missen, maar hebben het uitendelijk op het nippertje gehaald. De taxichauffer hebben we voor deze dollemansrit overigens wel het dubbele betaald.

De nachttrein duurde zo’n 11 uur en was prima te doen! We hadden een softsleeper geboekt. Een lekker bedje in een cabine met 4 bedden in totaal. Onze roomies – 2 jonge chinese gasten – waren de hele avond zoet met een of andere aggressieve chinese vechtfilm en wij lagen ondertussen lekker te chillen in ons mandje bovenin. De volgende morgen werder we wakker toen we nog een uurtje verwijderd waren van Xi’an.

Xi’an is een echte handelsstad omdat het van oorsprong op de handelsroute lag. De eerste kennismaking met Xi’an was dan ook een busrit naar een groot handelscentrum. Dit hebben we helaas nooit kunnen vinden. De markt lag ver buiten de stadsmuren, waar Chinezen nauwelijk in contact komen met buitenlanders en geen woord Engels spreken. De weg vragen heeft geen zin. Iedereen stuurt je een andere kant op. “Nee” of “ik weet het niet” kennen ze hier niet. Op de heenweg kwamen we echter door een geweldig gebied, waar 30 televisies op 1 fiets werden vervoerd, men noodles stond te verkopen midden op een super druk kruispunt waar je door de uitlaatgassen geen hand voor ogen zag en waar de defintie van een schoenenwinkel neerkomt op zoveel moelijk plastic schoenen (dezelfde als de rest van de straat) zo hoog mogelijk opstapelen op zo min mogelijk vierkante meters. Achter ieder poortje of gaatje zat weer een complete hal met handel. Heel bizar, maar geweldig om te zien.

Er wonen veel verschillende culturen in Xi’an. Zo is er een ware Moslim wijk, waar we heerijk hebben rondgeslenterd en de plaatselijke hapjes hebben geproefd. Chinese vrouwtjes met hoofddoek stonden vanalles te bakken en braden, terwijl kindjes door de straten renden en fietstaxi’s en scooters zich toeterend een weg probeerden te banen door de smalle en drukbevolte straatjes. Tussendoor staan ze dan nog even een schaap te slachten en hangt er een complete koe te drogen. Een van de specialiteiten hier.

Na de grote steden, Beijing en Xi'an, gezien te hebben konden we niet wachten om de smog in te ruilen voor blauwe lucht en groene bergen en met stammen bewoonde kleine chinese dorpjes. De dorpjes moesten echter nog even op zich wachten, want de geplande route gaat via Chengdu. De grote hub van China. We haastten ons 's ochtends om 7 uur naar het treinstation om nog een treinticket te bemachtigen voor diezelfde dag, wat wonder boven wonder gelukt is. In China zijn de afstanden groot en zijn trein- en bustickets meestal een paar dagen van te voren uitverkocht, dus we waren blij dat we diezelfde dag nog konden vertrekken.

Chengdu is een vieze, grijze smog stad, waar de zon geen schijn van kans maakt. We kwamen daar wederom met de nachttrein. Dit keer duurde de trip alleen 16,5 uur en hadden we voor de goedkopere “hardsleeper” gekozen. Wat een belevenis. De trein had vertraging, dus dat was wachten geblazen. Samen met honderden Chinezen zaten we onze tijd uit in de gezamenlijke wachtruimte. Alle ogen waren op ons gericht en de knoeperds van camera’s werden weer enthousiast uit de tas gehaald om onze Hollandse snoetjes op de foto te zetten. Wij waren ondertussen geintrigeerd door de Tibetaanse stammen die blijkbaar met dezelfde trein, maar in de goedkoopste klasse meereisden. Hele families zaten in grote getalen op de grond. Kleine, super knappe kindjes, waren met felgekleurde lappen op de rug van hun jonge moerders geknoopt en cowboy-achtige mannen droegen kilo’s bagage mee in grote rijstzakken, terwijl oma op iets raadselachtigs zat te kouwen. We hadden onze bedjes best willen inruilen voor een plek in een wasbak om ze zo eens van dichtbij mee te maken, maar we vonden 17 uur staan in een wagon met zoveel roggelend volk toch iets te veel van het goeie. De hardsleeper-wagon was al “back to basic” genoeg. Dat ‘rekje” waar we in moesten slapen was piepklein en hing zowat tegen het plafond en de lucht was na een paar uur al niet meer te doen. De Chinezen roggelen gewoon op het tapijt, piesen naast de pot en lopen vervolgens lekker met hun vieze poten door de wagon. Dat in combinatie met het rare voedsel dat ze meenemen tijdens de rit, creeert een nogal “aparte” odeur moet ik zeggen.

Claire, kampioen plas-ophouden, lag niet naast Rut, maar heeft toch heerlijk geslapen. Rut ook, met uitzicht op een snurkende Chinees. De volgende morgen nog een paar uur naar buiten gestaard, voordat we in Chengdu aankwamen. Concrete Jungle: dat is hoe je deze stad het best kunt omschrijven. Het is grijs, grauw en weinig sfeervol, maar in de omgeving zijn leuke dingen te ondernemen en we hadden een fijn hostel geboekt met lekker eten en een tuintje met veranda waar we onze plannen verder hebben uitgestippeld.

De volgende morgen hebben we het Panda Centre bezocht. Een natuurlijke omgeving, waar panda’s worden grootgebracht en bestudeerd. De Panda is heel kieskeurig in het uitkiezen van een vrouwtje. Daarnaast zijn ze extreem lui. Ze slapen het grootste gedeelte van de dag en dat maakt dat ze zich niet of nauwelijks voortplanten. Er zijn er nog 1000, dus het was heel bijzonder ze in het echt te zien. De gids wist ons binnen no-time naar de beste plekken te loodsen, dus we hebben ze zien eten en van heel dichtbij kunnen observeren. We hebben zelfs 3 baby-panda’s gezien. Erg leuk!

Ook hebben we de grootste boeddha ter wereld gezien. Deze is, even uit het hoofd, 77 meter hoog en helemaal uitgehakt uit een rots in het stadje Leshan. De boeddha is immens en je kunt via een trap van zijn oren naar zijn tenen lopen. Aangezien dit weer zo'n typisch uitstapje was waar de Chinese toerist warm voor loopt, was hier geen doorkomen aan, dus we hebben zelf een andere route bewandeld wat ook erg mooi was.
We hebben veel pelgrims gezien die naar deze heilige plaats komen om te bidden en een prachtige tempel bezocht waar monniken bezig waren met een gebed.

De dag erna thee gedronken in een van de vele parken in Chendu. Lekker rustig, dachten we, maar natuurlijk pakte dit heel anders uit. Het park was bezaaid met Chinezen die karaoke of een soort van opera zongen, slechte dansjes of tai chi deden. Je kunt het zo gek niet bedenken of de Chinezen doen er aan mee. En dat allemaal door elkaar heen; complete chaos!

De dag daarna vertrokken we naar het volgende avontuur: de meest prachtige natuur. Daarover meer in ons volgende verslag. Daaaag!

XX Claire & Rut